Spacerem przez Krynicę-Zdrój

Stary Dom Zdrojowy – Pijalnia Główna – Muzeum Nikifora – Nowy Dom Zdrojowy – Witoldówka – Park – kościół – Góra Parkowa

Spacer deptakiem

długość – 1 km,
czas przejścia – ok. 0,5 godziny.

Parking

Dobrym miejscem do zaparkowania samochodu może być wznosząca się ulica Zdrojowa. Na jej samym początku, naprzeciw modernistycznego budynku Poczty Polskiej z emblematem Orła Białego i klasycznym napisem: Poczta – Telegraf – Telefon, powstał nowoczesny punkt Informacji Turystycznej. Tu zaczynają się miejsca parkingowe, stąd blisko jest na deptak w dole.

Stare Łazienki Mineralne
Rozpoczynając spacer, mijamy po prawej stronie budynek Starych Łazienek Mineralnych z roku 1866, ozdobiony trzema charakterystycznym wieżyczkami. W chwili wybudowania był jednym z najnowocześniejszych obiektów tego typu w Europie. Inspirowany szwajcarską architekturą uzdrowiskową projekt był dziełem Feliksa Księżarskiego.

Stary Dom Zdrojowy
Stary Dom Zdrojowy – zwany wcześniej Dworcem Zdrojowym – powstał w roku 1889. Jest jednym z najczęściej cytowanych motywów architektonicznych Krynicy, jego nawiązująca do renesansu imponująca sylwetka przypomina pałac. Podobnie pałacowe są wnętrza ze słynną przywróconą do dawnego blasku, salą balową.

Pijalnia Główna
Pijalnia Główna to modernistyczny budynek z roku 1971, przeszklony jako przestronna oranżeria zapewniająca odpowiednią atmosferę dla roślin egzotycznych przez cały rok. Tu korzystać można z krynickich zdrojów: Jan, Słotwinka, Tadeusz, Zdrój Główny, Zuber – i przechadzać się pomiędzy palmami w zimie.

Muzeum Nikifora
Muzeum Nikifora mieści się w zabytkowej willi drewnianej „Romanówka”. Stoi ona w pasie najstarszej zabudowy centrum uzdrowiska, przy Bulwarach Dietla wzdłuż potoku Kryniczanka. Poświęcona twórczości malarza prymitywisty stała ekspozycja zawiera obrazy, fotografie oraz różne pamiątki osobiste. Muzeum organizuje również poświęcone ogólnie sztuce wystawy sezonowe.

Nowy Dom Zdrojowy
Nowy Dom Zdrojowy wybudowany został pod zachodnim zboczem Góry Parkowej w roku 1939. Neoklasyczna budowla mieści sanatorium, w jego reprezentacyjnych podcieniach znajduje się popularna krynicka księgarnia, apteka oraz sklepy. Miejscowi malarze wystawiają tu w sezonie na sprzedaż swoje prace.

Witoldówka
Witoldówka to najbardziej okazały z zachowanych dawnych pensjonatów drewnianych Krynicy. Kiedy w drugiej połowie XX wieku pożary kolejno zniszczyły inne zabytkowe wille przy Bulwarach Dietla, Witoldówka została przebudowana w sposób lepiej zabezpieczający przed ogniem. Zbudowany z rozmachem w stylu szwajcarskim budynek powstał w roku 1888 i mieścił wygodnie zorganizowane sanatorium doktora Bolesława Skórczewskiego.

Park
Park im. Mieczysława Dukieta to krynickie Planty, kończące deptak u zbiegu ulic Zdrojowej i Józefa Piłsudskiego. Tu w gorące dni ochłodzić się można przy fontannie i odpocząć na ławce wśród kwiatowych krzewów. Mieczysław Dukiet, lekarz specjalizujący się w chorobach kobiecych, pracował w uzdrowisku przez ponad pół wieku, kierując między innymi Sanatorium Wojskowym. Jako lekarz i społecznik zasłużył się dla Krynicy, podobnie jak wiek wcześniej profesor Józef Dietl, którego pomnik ufundowany przez mieszkańców już w roku 1900 stoi obecnie w Parku.

Kościół
Dla rosnącej coraz szybciej rzeszy kuracjuszy przybywających do Krynicy w końcu XIX wieku wybudowany został kościół pw. Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej. Powstał w stylu nawiązującym do włoskiego renesansu jako skromna budowla z jedną nawą i smukłą wieżą przy wejściu. Przeprowadzona w latach trzydziestych XX wieku rozbudowa nadała jego sylwetce prostszą, bardziej klasyczną formę.

Góra Parkowa
Mając więcej czasu na zwiedzanie Krynicy, warto wjechać kolejką zębatą na Górę Parkową z punktem widokowym, restauracją – a następnie zejść na dół ścieżkami rozległego parku na zboczach góry.